ഇലക്‌ട്രോണിക് മീഡിയാ സ്വാധീനം കൗമാരത്തില്‍
മൊബൈല്‍ ഫോണ്‍, കമ്പ്യൂട്ടര്‍, ടെലിവിഷന്‍ ഇവ ഇന്ന് നമ്മുടെ ജീവിതത്തിന്റെ ഭാഗമായി മാറിക്കഴിഞ്ഞു. അതിന്റെ ഉപയോഗം അനുദിനം വര്‍ധിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുകയും ചെയ്യുന്നു. പുതിയ തലമുറ ഇതിന്റെ അടിമകളായി മാറിക്കഴിഞ്ഞിരിക്കുന്നു. ഇതില്ലാത്ത ഒരവസ്ഥയെക്കുറിച്ച് പുതിയ തലമുറക്ക് സങ്കല്‍പിക്കാന്‍ പോലും സാധിക്കില്ല. 'മുന്‍കാലങ്ങളില്‍ അഥവാ ഏതാനും വര്‍ഷങ്ങള്‍ക്ക് മുമ്പ് വരെ ഇതൊന്നും വ്യാപകമായിരുന്നില്ലായിട്ടുപോലും ആളുകള്‍ സുഖമായി ജീവിച്ചുകൊണ്ടിരുന്നു' എന്നു പറഞ്ഞാല്‍ പുതുതലമുറക്ക് ഒന്നേ പറയാനുണ്ടാവുകയുള്ളൂ. 'അവര്‍ക്ക് എന്ത് നഷ്ടമായിരുന്നു!' എന്ന്. യഥാര്‍ഥത്തില്‍ നഷ്ടത്തിലായവര്‍ അവരായിരുന്നില്ല. നിങ്ങളായിരുന്നുവെന്ന് പറയാന്‍ ഇനിയൊരാലോചന വേണ്ടിവരില്ല.
ഇലക്‌ട്രോണിക് മീഡിയ ഇന്ന് ഓരോരുത്തരുടെയും നിത്യ ജീവിതത്തെ ഏറെ സ്വാധീനിച്ചിരിക്കുന്നു എന്നതില്‍ സംശയമില്ല. പലപ്പോഴും ഇത്തരം മീഡിയകള്‍ മനുഷ്യ ജീവിതത്തില്‍ ധാരാളം നേട്ടങ്ങള്‍ ഉണ്ടാക്കുന്നതോടൊപ്പം ഏറെ കോട്ടങ്ങളും സൃഷ്ടിക്കുന്നു. ഇതിന്റെ അമിത ഉപയോഗം ശാരീരിക-മാനസിക പ്രശ്‌നങ്ങള്‍ക്കും സാമൂഹിക-കുടുംബ പ്രശ്‌നങ്ങള്‍ക്കും കാരണമാകുന്നു. ഇതിന്റെ നല്ല വശങ്ങള്‍ പൂര്‍ണമായും അംഗീകരിച്ചും സ്വീകരിച്ചും ജീവിക്കുമ്പോള്‍ നേട്ടമുണ്ടാവുന്നതുപോലെ തന്നെ ഇതിന്റെ ദൂഷ്യ വശങ്ങള്‍ കോട്ടങ്ങളുടെ ഘോഷയാത്ര തന്നെ സൃഷ്ടിക്കുന്നു. ഇത്തരം ഘോഷയാത്രയില്‍ മുതിര്‍ന്നവരും കുട്ടികളും ഒരുപോലെ ഭാഗഭാക്കാകുന്നു. മുതിര്‍ന്നവരില്‍ പലര്‍ക്കും പക്വതയും സുസ്ഥിതിയും ഉള്ളതു കാരണം ഒരു പരിധിവരെ ഇതിന്റെ ദൂഷ്യഫലത്തില്‍നിന്ന് വിട്ടുനില്‍ക്കാന്‍ സാധിക്കുന്നു. എന്നാല്‍ പക്വതയിലേക്ക് വളര്‍ന്നുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന കുട്ടികള്‍ അഥവാ കൗമാരക്കാര്‍ ഇതിന്റെ ശരിയായ അടിമകളായി മാറുന്നു.
ഒരിക്കല്‍ പ്ലസ്ടുവിന് പഠിക്കുന്ന റിയാസിനെയും കൂട്ടി രക്ഷിതാക്കള്‍ വന്നു. പരീക്ഷക്ക് കേവലം ഒരു മാസം മാത്രം ബാക്കിയിരിക്കെ കുട്ടിയില്‍ കണ്ട സ്വഭാവമാറ്റം അവരെ പ്രയാസപ്പെടുത്തി. നല്ല അനുസരണയുള്ളവനായിരുന്ന റിയാസ് ഇപ്പോള്‍ കുറച്ചു ദിവസമായി തീരെ അനുസരിക്കുന്നില്ല. ബാപ്പയോടു പോലും കയര്‍ത്തു സംസാരിക്കുന്നു. ബാപ്പയുടെ മോട്ടോര്‍ സൈക്കിള്‍ ഒറ്റ വീലില്‍ ഓടിക്കുന്നു. വല്ലാത്ത ദേഷ്യം പ്രകടിപ്പിക്കുന്നു. മകന്റെ സ്വഭാവമാറ്റത്തിന്റെ കാരണങ്ങളറിയാന്‍ ഒരിക്കല്‍ മാതാവ് അവനെ വിളിച്ചിരുത്തി കാര്യങ്ങള്‍ തിരക്കി. പക്ഷേ, അപ്പോള്‍ ഏറെ ദേഷ്യത്തോടെ മൂകനായി ഇരിക്കുകയാണ് ചെയ്തത്. ഇത് അവരെ ഭീതിപ്പെടുത്തി. കുട്ടിയുമായുള്ള സംസാരത്തില്‍ നിന്നും വളരെ നിസ്സാരമെന്ന് നമുക്ക് തോന്നുന്ന ഒരു പ്രശ്‌നമാണ് അവനെ ഈ നിലയിലാക്കിയതെന്ന് മനസ്സിലായി. പക്ഷേ, അവനത് വലിയ പ്രശ്‌നം തന്നെയായിരുന്നു. അവന്റെ മൊബൈല്‍ ഫോണ്‍ തകരാറായിട്ട് ഏകദേശം രണ്ടാഴ്ചയായി. നന്നാക്കാന്‍ സാധ്യമല്ലെന്ന് മെക്കാനിക്ക് പറഞ്ഞത്രെ. പുതിയ മൊബൈല്‍ ഫോണ്‍ ഉടന്‍ വാങ്ങണമെന്ന് അവന് ഉമ്മയോട് പറഞ്ഞു. പരീക്ഷക്ക് ഒരു മാസം മാത്രമേയുള്ളൂ. അത് കഴിഞ്ഞ് ബാപ്പയോട് പറഞ്ഞ് വാങ്ങിക്കാമെന്ന് ഉമ്മ പറഞ്ഞു. പക്ഷേ, അവനത് സ്വീകരാര്യമായിരുന്നില്ല. വീണ്ടും വീണ്ടും ഉമ്മയെ അവന് നിര്‍ബന്ധിച്ചതു കാരണം ഉമ്മ ബാപ്പയെ അറിയിച്ചു. ബാപ്പയാകട്ടെ പരീക്ഷ കഴിയട്ടെ എന്ന് പറഞ്ഞു. അത് അവനെ വല്ലാതെ പ്രകോപിതനാക്കി. മൊബൈല്‍ ഫോണില്ലാതെ ഒരു ദിവസം പോലും കഴിച്ചുകൂട്ടാന്‍ അവന് കഴിയുന്നില്ല, എന്നിട്ടല്ലേ ഒരു മാസം. നാല് വര്‍ഷമായി ഉപയോഗിക്കുന്ന ഫോണ്‍ ഒരു ദിവസം ഇല്ലാതാവുക എന്നതുപോലും അവന് അസഹ്യമായിരുന്നു. 'വെറും ഒരു മാസമല്ലേ, പരീക്ഷ കഴിഞ്ഞ് ലഭിക്കുമല്ലോ, അത്രയല്ലേ കാത്തിരിക്കേണ്ടതുള്ളൂ' എന്ന ചോദ്യം അവനെ ചെറിയ തോതില്‍ പ്രകോപിപ്പിച്ചു. ഒരു മാസം പോയിട്ട് ഒരു നിമിഷം പോലും അതില്ലാതെ ജീവിതമില്ല എന്ന ഉറച്ച സ്വരത്തിലുള്ള പ്രതികരണമാണ് അവനില്‍ നിന്നുണ്ടായത്. 'മൊബൈല്‍ ഉപയോഗിച്ച് ഇത്ര പ്രാധാന്യമുള്ള ഫോണ്‍ വിളിക്കാനുണ്ടോ' എന്ന ചോദ്യത്തിന് 'ആര്‍ക്കുവേണം ഫോണ്‍ വിളി. അത് വലിയ കാര്യമല്ല.' 'പിന്നെ ഗെയ്മിനാണോ?' അവന്റെ മറുപടി പുഛഭാവത്തിലായിരുന്നു. 'ഞാന്‍ എന്താ കൊച്ചു കുട്ടിയാണോ- ഈ ഗെയിം കളിക്കാന്‍.' 'ഇതൊന്നുമല്ലാതെ പിന്നെ പാട്ടു കേള്‍ക്കാനാണോ?' പാട്ടു കേള്‍ക്കാന്‍ എന്തിനാ മൊബൈല്‍ എന്ന മറുചോദ്യമായിരുന്നു ഉത്തരം. 'ഇതൊന്നുമാവശ്യമില്ലാതെ പിന്നെന്തിനാ മൊബൈല്‍ ഫോണ്‍ വേണമെന്ന് വാശി പിടിക്കുന്നത്?' അപ്പോളവന്‍ നിലപാട് വ്യക്തമാക്കി. നെറ്റ് ഉപയോഗിക്കാന്‍ തന്നെ. ഫേസ് ബുക്കിലും ഓര്‍ക്കൂട്ടിലും പോയി ചുമ്മാ ചാറ്റു ചെയ്ത് രസിക്കാന്‍. ദിവസവും മണിക്കൂറുകളോളം സുഹൃത്തുക്കളുമായും മറ്റു പരിചിതരും അല്ലാത്തവരുമായും ചാറ്റിംഗിലൂടെ ആശയവിനിമയം നടത്താനും ബ്രൗസ് ചെയ്ത് പല കാര്യങ്ങളും അറിയാനും (കൗമാരക്കാര്‍ക്ക് സെക്‌സ് പോലുള്ള അതീവ താല്‍പര്യമുള്ള കാര്യങ്ങള്‍). രാത്രിയും പകല്‍ സമയങ്ങളിലും ഇതിനു വേണ്ടി സമയം കണ്ടെത്തിയ റിയാസിന് ഫോണ്‍ നഷ്ടപ്പെട്ടപ്പോള്‍ അരക്ഷിതാവസ്ഥ ഉണ്ടായി എന്നതാണ് സത്യം.
രാത്രി ഒരു മണി സമയത്ത് അമ്മ ഞെട്ടിയുണര്‍ന്നപ്പോള്‍ മകള്‍ രമ്യ ആരോടോ പതിഞ്ഞ സ്വരത്തില്‍ സംസാരിക്കുന്നു. ശ്രദ്ധിച്ചു നോക്കിയപ്പോള്‍ മൊബൈല്‍ ഫോണിലൂടെയാണെന്ന് മനസ്സിലായി. കാര്യങ്ങള്‍ ആരാഞ്ഞപ്പോള്‍ നാളെ പരീക്ഷയാണെന്നും ധാരാളം പഠിക്കാനുള്ളതുകൊണ്ട് ഉറങ്ങാതെ പഠിക്കുകയാണെന്നും പഠിക്കുന്നതിനിടയില്‍ സംശയം ഉണ്ടായെന്നും അത് കാരണം സഹപാഠി സുമയെ വിളിച്ചു ചോദിച്ചതാണെന്നും പറഞ്ഞു രക്ഷപ്പെട്ടു. പാവം അമ്മ മകളുടെ പഠനകാര്യത്തിലുള്ള അതീവ താല്‍പര്യത്തില്‍ സന്തുഷ്ടയായി അഭിമാനത്തോടെ കിടന്നുറങ്ങുന്നു. രക്ഷിതാക്കള്‍ അറിയാതെ രമ്യ ഈ പല്ലവി തുടര്‍ന്നു. മണിക്കൂറുകളോളം ഉറക്കമൊഴിഞ്ഞ് ഫോണ്‍ ചെയ്യുന്നതു കാരണം ശാരീരിക-മാനസിക ക്ഷീണം അവള്‍ക്ക് അനുഭവപ്പെട്ടു. പകല്‍ സമയങ്ങളില്‍ ക്ലാസ് മുറിയിലും മറ്റും അവളുടെ ഇരിപ്പും ഭാവവും മാറി. സ്ഥിരമായി സ്വപ്നലോകത്തായ രമ്യയെ അധ്യാപകര്‍ പല പ്രാവശ്യം ശാസിച്ചു. പഠനത്തില്‍ അവള്‍ ഏറെ പിറകോട്ടായി. പഠിക്കാന്‍ കഴിയാത്ത അവസ്ഥയില്‍ അവളെത്തിച്ചേര്‍ന്നു. മകളുടെ പെരുമാറ്റത്തില്‍ കണ്ട മാറ്റം രക്ഷിതാക്കള്‍ അത്ര കാര്യമായി എടുത്തില്ല. ഒരിക്കല്‍ രമ്യയുടെ പാതിരാ ഫോണ്‍ പരിപാടി അഛന്റെ ശ്രദ്ധയില്‍ പെട്ടപ്പോഴാണ് സംഭവം പുറത്തുവന്നത്. രാത്രി ഉറക്കമൊഴിഞ്ഞ് സംസാരിക്കുന്നത് സ്ഥിരമായി സാധനങ്ങള്‍ വാങ്ങുന്ന സൂപ്പര്‍മാര്‍ക്കറ്റിലെ സെയില്‍സ്മാന്‍ രാജീവുമായിട്ടായിരുന്നു. രണ്ടാം ശനി, ഞായര്‍ ദിവസങ്ങളില്‍ എന്‍ട്രന്‍സ് കോച്ചിംഗിന് കുറച്ചകലേ പോകുന്നതു കാരണം വാങ്ങി കൊടുത്തതായിരുന്നു മൊബൈല്‍ ഫോണ്‍.
തുടര്‍ച്ചയായി മിസ്ഡ് കോള്‍ കണ്ടപ്പോള്‍ സീനത്തിന് തിരിച്ചു വിളിക്കണമെന്ന് തോന്നി. വിളിച്ചപ്പോള്‍ ഒരു പുരുഷ ശബ്ദം. കാര്യം തിരക്കിയപ്പോള്‍ 'സോറി, റോംഗ് നമ്പര്‍' എന്നു പറഞ്ഞവന്‍ ഫോണ്‍ വെച്ചു. പിന്നീട് വീണ്ടും മിസ്ഡ് കോള്‍ വരാന്‍ തുടങ്ങി. ക്രമത്തില്‍ രണ്ടു പേരും സുഹൃത്തുക്കളായി മാറി. സുഹൃദ് ബന്ധം പ്രണയത്തിലേക്കെത്തിച്ചു. പ്രണയം മൂര്‍ഛിച്ചപ്പോള്‍ കാണാനുള്ള ത്വരയായി. അങ്ങനെ ഒരു ദിവസം മലപ്പുറത്തുള്ള പയ്യന്‍ കിലോമീറ്റര്‍ താണ്ടി കണ്ണൂരിലെത്തി. അവര്‍ക്ക് പെരുത്ത് ഇഷ്ടമായി. പിന്നീടൊരിക്കല്‍ സാമാന്യം സാമ്പത്തിക ഭദ്രതയുള്ള വിദ്യാഭ്യാസ പിന്‍ബലമുള്ള കുടുംബത്തിലെ സീനത്തിനെ വിദ്യാഭ്യാസമില്ലാത്ത, സാമ്പത്തികമായി പിന്നാക്കം നില്‍ക്കുന്ന ഓട്ടോറിക്ഷാ ഡ്രൈവര്‍ അന്‍വര്‍ സാദാത്ത് വന്നു കൂട്ടിക്കൊണ്ടുപോയി; കേവലം ഒരു മിസ്ഡ് കോളിന്റെ ചെലവില്‍. ഇതു കാരണം രക്ഷിതാക്കള്‍ കടുത്ത മാനസിക സമ്മര്‍ദത്തിനിരയാവുകയും വിഷാദ രോഗത്തിനടിപ്പെടുകയും ചെയ്തു.
ഇത്തരത്തില്‍ ധാരാളം കദനകഥകള്‍ നാം കണ്ടും കേട്ടും കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ഇലക്‌ട്രോണിക്‌സ് മീഡിയ വരുത്തിവെക്കുന്ന ഇത്തരം ദുരിതങ്ങള്‍ സഹിക്കവയ്യാതെ രക്ഷിതാക്കള്‍ വിഭ്രാന്തിയില്‍ അകപ്പെടുന്നു. ചിലപ്പോള്‍ മാനസിക സംഘര്‍ഷത്തിനും മാനസിക രോഗത്തിനു തന്നെയും കാരണമാകുന്നു. പലപ്പോഴും ഇത്തരം ഉപകരണങ്ങളുടെ ദൂഷ്യഫലങ്ങളെക്കുറിച്ച അജ്ഞതയും തന്റെ കുട്ടികളോടുള്ള അമിത വിശ്വാസവും രക്ഷിതാക്കള്‍ക്ക് കുട്ടികളുടെ ഇത്തരം പ്രവണതകളെ മുളയില്‍ നുള്ളാനുള്ള അവസരം നഷ്ടപ്പെടുത്തുന്നു. കമ്പ്യൂട്ടറും മൊബൈല്‍ ഫോണും സ്വന്തം മക്കള്‍ക്ക് നല്‍കുന്ന രക്ഷിതാക്കള്‍ അത് അവര്‍ ഏതു രീതിയിലാണ് കൈകാര്യം ചെയ്യുന്നതെന്ന് അറിഞ്ഞിരിക്കേണ്ട ബാധ്യതയെ കുറിച്ച് വിസ്മരിക്കരുത്. ഇന്റര്‍നെറ്റ് കണക്ഷനുള്ള ഫോണും കമ്പ്യൂട്ടറും കൗമാരക്കാര്‍ക്ക് സ്വന്തമായി ലഭിച്ചാല്‍ ഏതറ്റം വരെ അവരെത്തുമെന്ന ഒരു മുന്നറിവ് രക്ഷിതാക്കള്‍ക്കുണ്ടാവണം. അതുപോലെ സൂക്ഷ്മതയോടെ കൈകാര്യം ചെയ്യപ്പെടുമ്പോള്‍ തങ്ങളുടെ ഭാവി വാഗ്ദാനങ്ങള്‍ക്ക് ഈ മഹാ വിപത്തില്‍ നിന്ന് മോചനം നേടാന്‍ ഒരു പരിധിവരെ സാധിക്കുമെന്നും തീര്‍ച്ച. ഇതിനര്‍ഥം കമ്പ്യൂട്ടറും ഇന്റര്‍നെറ്റുമൊന്നും വീട്ടില്‍ ഉണ്ടാവരുതെന്നല്ല. അത്തരം ഉപകരണങ്ങള്‍ ഉണ്ടാവുമ്പോള്‍ അത് വീടിന്റെ പൊതുവായ സ്ഥലത്ത് സ്ഥാപിക്കുന്നതാണ് അഭികാമ്യം. പക്ഷേ, പല വീടുകളിലും ഇത്തരം ഉപകരണങ്ങള്‍ നിര്‍ഭാഗ്യവശാല്‍ മുതിര്‍ന്ന കുട്ടികളുടെ കിടപ്പറയില്‍ സ്ഥാപിച്ചതായി കാണുന്നു. ഇത് തീര്‍ച്ചയായും മേല്‍ പറഞ്ഞ ദൂഷ്യങ്ങളില്‍ അറിയാതെ വഴുതിവീഴാന്‍ നിങ്ങള്‍ അവസരങ്ങള്‍ സൃഷ്ടിക്കുകയാണെന്ന് മനസ്സിലാക്കുക.
ഇതുപോലെ കൗമാരക്കാര്‍ മൊബൈല്‍ ഫോണ്‍ ഉപയോഗിക്കുന്നുവെങ്കില്‍ രാത്രികാലത്ത് രക്ഷിതാക്കളുടെ കൈവശം സൂക്ഷിക്കുന്നതാണ് ഉത്തമം. ഒന്നുകൂടി വ്യക്തമായി പറഞ്ഞാല്‍ ആവശ്യമില്ലാതെ മൊബൈല്‍ ഫോണ്‍ ഇത്തരക്കാര്‍ക്ക് നല്‍കാതിരിക്കുന്നതാണ് ഉത്തമം. പലപ്പോഴും പഠിക്കേണ്ട വിലപ്പെട്ട സമയങ്ങളില്‍ ഫോണ്‍ കൊണ്ട് കളിക്കുന്ന പതിവ് ഇവരില്‍ കണ്ടുവരുന്ന ഒരു സ്വഭാവ ദൂഷ്യം തന്നെയാണ്.
ഒരിക്കല്‍ പ്ലസ്ടുവിന് പഠിക്കുന്ന മകന്റെ അമിത ഫോണ്‍ ഉപയോഗത്തില്‍ സങ്കടപ്പെട്ട് അവനെ ഉപദേശിക്കാന്‍ രക്ഷിതാവ് കുട്ടിയെയും കൂട്ടി വന്നു. ഫോണിന്റെ ഉപയോഗത്തെപ്പറ്റിയും അതുകൊണ്ടുണ്ടാകുന്ന ആരോഗ്യ പ്രശ്‌നങ്ങളെപ്പറ്റിയും വിശദീകരിക്കുന്നതിനിടയില്‍ അമ്മ കൂടെ വന്ന ആറാം ക്ലാസ്സുകാരിയായ മകളെ നോക്കി നീയും ഇത് ശ്രദ്ധിക്കണം, ഈയിടെയായി നിനക്കും ഫോണിന്റെ ഉപയോഗം കൂടുന്നുണ്ട് എന്ന് പറയുകയുണ്ടായി. ഇവിടെ ശ്രദ്ധേയമായ ഒരു ചോദ്യം ഉയര്‍ന്നുവന്നു. ആറാം ക്ലാസ്സില്‍ പഠിക്കുന്ന കുട്ടിക്ക് സ്വന്തമായി ഒരു മൊബൈല്‍ ഫോണ്‍ എന്തിനാണ്? ഇതാണ് ഇന്നത്തെ തലമുറ!! ഇവിടെ കുറ്റക്കാര്‍ കുട്ടിയോ അതല്ല രക്ഷിതാവോ?
സ്‌നേഹ പ്രകടനത്തിന്റെ പേരില്‍ നല്‍കുന്ന ഇത്തരം സാധന സാമഗ്രികള്‍ കുട്ടികളുടെ ഭാവി ജീവിതത്തില്‍ വിനയായി ഭവിക്കുമെന്ന് മുന്‍കൂട്ടിയറിയാനുള്ള സാമാന്യ ബുദ്ധിയെങ്കിലും രക്ഷിതാക്കള്‍ കാണിക്കേണ്ടിയിരിക്കുന്നു. അതുപോലെ ശ്രദ്ധിക്കേണ്ട മറ്റൊന്നാണ് ടെലിവിഷന്‍. ഇന്ന് പല വീടുകളും മിനി തിയേറ്ററുകളാണ്. വലിയ സ്‌ക്രീനുള്ള ടി.വിയും ഹോം തിയേറ്റര്‍ സിസ്റ്റവും ഇന്ന് പണക്കാരുടെ മാത്രമല്ല സാധാരണക്കാരുടെ വീടുകളിലും സ്ഥാനം പിടിച്ചിരിക്കുന്നു. പല വീടുകളിലും പ്രത്യേകിച്ച് അവധി ദിനങ്ങളില്‍ പാട്ടും കൂത്തുമാണ് കണ്ടുവരുന്നത്. ഒരു നിയന്ത്രണവുമില്ലാതെ കുട്ടികളെ ടെലിവിഷന്റെ മുമ്പിലിരുത്തി ഇക്കിളിപ്പെടുത്തുന്ന പാട്ടും കൂത്തും സിനിമയും സീരിയലുകളും സകുടുംബം കണ്ട് രസിക്കുന്നു. ഇതില്‍ നിന്നെല്ലാം പ്രചോദനം കിട്ടുന്ന കുട്ടികള്‍ പിന്നീട് ജീവിതം വെറും പാട്ടും കൂത്തുമായി മാത്രമായി കണ്ടാല്‍ അവരെ മാത്രം കുറ്റപ്പെടുത്താന്‍ പറ്റുമോ ?
[email protected]
Comments